Sa shumë dëshirë un’ kisha,
Të ngrihem në hapësirë,
Si zog të fluturoja,
Në qiellin tim të lirë,
Një zogu un’ iu luta,
Që krahët të mi japë,
Një herë të fluturoja,
Pastaj tia ktheja prapë,
U ngrita mes reve,
E lumtur, shend’ e verë,
Dhe zogun e lashë,
Unë me krahë të prerë,
M’u duk shumë i mërzitur,
Dhe zbrita prapë në tokë,
Dhe fort e përqafova,
Si mik edhe si shok,
Dhe nisëm të dy tok,
Ne me mijëra fluturime,
Ai me krahët e tij,
Dhe unë me këngën time.
1 comment:
kjo eshte nder me te bukurat qe kemi.b
Post a Comment