ZOGU

Shiu binte
dhe s'pushonte
fiu era,
fishkëllonte.

Gjithë çudi
dhe e habitur,
jashtë dritares
sytë pa shqitur,

Ana rrinte
dhe shikonte,
zogun qull
që s'cicëronte


Shpejt derën
Ana hap
e drejt tij
u nis me vrap.

Porse zogu
i frikësuar,
s'priti Anën
për ta shpëtuar.

Hop fluturoi,
Po ku shkoi?
As pak metra
nuk guxoi.

Era e shkundi,
shiu e tundi,
përtokë ra
oh nuk mundi

Që më tej
të fluturonte,
në folezë
të tij të shkonte.

Dhe pse shiu
e era fiu,
e vetëtima
shkrepëtiu,

Ana u nis
sërish me vrap
me dorë zogun
seç e kap.

Dhe kur shiu
e era ndali,
ç'kënaqësi
Anës i fali.

E kish ngrohur
dhe ushqyer,
oh me të
sa kish dëfryer.

Me gëzim
tek dera doli,
- Ik, zogu-
ëmbël i foli

Ciu,zogu
nis këndoi,
hapi krahët
e fluturoi.

Autori: Dhimiter Gjoka
Figure from : picture-book.com