Hartimi dhe debora

Ja zilja ra,
Kemi hartim.
Sa gjallëri,
dhe frymëzim.
Por për çudi,
shikoj nga jashtë,
një zog na fton,
çukit në xham...


Bora e parë,
pemët mbuloi.
çudi më parë
si nuk e pamë.
I vogli zog
shpejt fluturoi,
ti shkojmë nga pas,
me gaz na fton.

Ja bo ulet mbi oborr,
lehtë-lehtë kjo dëborë,
Oh sa na gëzon,
dhe si zogj na fton.
Ja të qeshur
ne vrapuam,
pamë mimozat,
qenë mbuluar.
Oh, sa u cuditëm,
zemrat na trokitën.

Ja te qeshur
lozim ne si fëmijë
gjuaj unë me borë
gjuan ti,
shpejt harruam
se ne kishim hartim,
Ej ti shok,
pse gjuan kaq fort?
Ja zilja ra,
sa shpejt mbaroi kjo orë
me sy të qeshur
ne mësuesen shikojmë.
Dhe si femijë,
qëndrojmë të shpërndarë në oborr,
Nuk kemi faj....
Fajin e ka kjo borë.