Plaku dhe plaka

Na ishte një herë plaku me plakën, dhe na zihen njëri me tjetrin…
Dhe, vendosën të ndaheshin.
Por, na duhej të ndanin edhe mallin, gjithë gjë e katandi, në mënyrë të barabartë…

Edhe ndanë:
- plaku mori kaposhin
= plaka mori macen
- plaku mori sheqerin
= plaka mori kripën
- plaku mori mashën
= plaka mori kacin

Edhe u nisën secili mënjanë…

Kalon një farë kohe...
Plaka e lau kripën dhe e nxori në diell për ta tharë.
Mirpo kripa i humbi. Dhe ngeli plaka pa kripëëëë...
Dhe nuk kishte më me se të gatuante plaka, dhe na ngeli pa ngrënë plaka.
Ashtuuuu...


Ndërsa plaku kishte sheqer dhe hante sheqerin.
Kështuuuu...

Kur vente plaka te trazojë zjarrin i digjeshin duart. Ashtuuu...
Ndërsa plaku kishte mashën edhe nuk digjesh. Kështuuu...

Një ditë prej ditësh, ngelën të dy pa ushqim edhe pa lekë.

- C'të bëj, unë i ziu, c'të bëj? i thotë plaku kaposhit.
- O kaposh !
- Urdhëro, i thotë kaposhi.
- Kemi ngelur pa lekë, o kaposh, po dil e na gjej ndonjë gjë se nuk kemi me se të blejmë bukë.
- E mirë, i thotë kaposhi.

Edhe niset kaposhi e merr rrugën për të gjetur lekë për plakun...
Ec e ec, ec e ec...
Në mes të rrugës i del ujku.

i thot ujku kaposhit.

- Ku po vete o kaposh?
- Ja, i thotë kaposhi, kam dal të gjej ca lekë se s’kemi me se të hamë bukë. Kemi mbetur pa ngrënë unë edhe plaku.
- Obobo more kaposh, po me vjen shumë keq, i thotë ujku. A të vij edhe unë me ty?
- Jo, jo, s'ka gjë, i thotë kaposhi, se është rrugë e gjatë edhe lodhesh.
- Jo ore jo, i thotë ujku, se nuk lodhem. Do të vij dhe unë me ty dhe do gjejme lekë për plakun.
- Epo mirë, si të duash, i thotë kaposhi. Hajde atëherë.
Edhe nisen të dy bashkë.

Ec e ec, ec e ec, ec e ec të dy, kaposhi edhe ujku.
Kur erdhi një kohë dhe ujku u lodh.
I thot ujku kaposhit, - O kaposh u lodha unë, si t’ja bëjmë tani?
- Të thashë unë, i thotë kaposhi. Po nuk më dëgjove mua. Hajde tani, futu te krahu im.
Edhe e merr kaposhi ujkun dhe e fut tek sqetulla, e mbulon me pupla. Edhe nisen prapë, kaposhi në këmbë, dhe ujku në krah.

Ec e ec, ec e ec, ec e ec ...

Dhe kaposhi mban në krah dhelprën, lumin, ariun...

Ec e ec, ec e ec, ec e ec ...

Arriti kaposhi te pallati i mbretit.
Kur arriti te mbreti kaposhi, hipi në një gardh edhe ja nisi këngës.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.

E dëgjon mbreti.
- Heu, thotë mbreti, kush është ky qerrata që dashka cupën time për grua?
- Kapeni shpejt, u thotë ushtarëve mbreti, dhe futeni tek kuajt e egër ta shkelin me këmbë që të ngordhi.
E kapin ushtarët e mbretit kaposhin edhe e hedhin te kuajt e egër.
Kaposhi thërret ujkun:
-Hajde or ujk dil, se erdhi rradha jote.
Ujku lëshohet dhe i tremb kuajt e egër e ata nuk ditën nga vanë...

Kaposhi, hipi prapë te gardhi edhe ja nisi këngës.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.

E dëgjon mbreti.
- Heu, c'është kjo pune? Kapeni shpejt, u thotë ushtarëve, dhe futeni tek lepujt e egër ta hanë.
E kapin ushtarët e mbretit kaposhin edhe e hedhin te lepujt e egër.
Kaposhi thërret dhelprën:
-Hajde moj dhelpër dil, se erdhi rradha jote.
Dhelpra lëshohet mbi lepujt, ca i kapi e i hëngri, ca i trempi e i shpërndau, dhe kaposhi shpëtoi prapë...


Del prapë kaposhi, hipi prapë te gardhi edhe ja nisi këngës.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.

E dëgjon mbreti, dhe desh cmendet.
- Kapeni shpejt, u thotë ushtarëve, dhe futeni në furrën e zjarrtë që të piqet e të digjet fare.
E kapin ushtarët e mbretit kaposhin edhe e hedhin në furrë.
Kaposhi thërret lumin:
-Hajde mor lumë dil, se erdhi rradha jote.
Lumi del edhe e shuan zjarrin, dhe kaposhi shpëtoi prapë...


Del prapë kaposhi, hipi prapë te gardhi edhe ja nisi këngës.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.

E dëgjon mbreti, dhe kthehet nga qielli, nga dielli e nga toka. O Perëndi! C'po ndodh kështu?
- Kapeni shpejt, u thotë ushtarëve, dhe futeni në dhomën me florinj që të mbytet me florinj. E kapin ushtarët e mbretit kaposhin edhe e hedhin në dhomën e florinjve.
Kaposhi ju turret florinjve dhe e mbush barkun me florinj. Pastaj nuk lëviz dot nga vendi.
-Hajde mor ari dil, se erdhi rradha jote.
Ariu del edhe e shpartallon derën e hekurt, pastaj e ndihmon kaposhin të dali përjashta. Dhe kaposhi shpëtoi prapë...

Në të ikur kaposhi, i’a merr edhe një herë këngës:
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.
- Ki-ki-ri-ki, ki-ki-ri-ki, dua cupën e mbretit për grua.
- Po ti, pse këndon ashtu? - i thotë ariu.
- Vetëm këtë këngë di, i thotë kaposhi.

Pastaj ikën kaposhi, kthehet tek plaku. U gëzua plaku se i solli gjithë ato florinj kaposhi...

E shikon plaka dhe i vjen inat. I thotë plaka maces që kishte në shtëpi.
- Po dil edhe ti moj mace na gjej ndonjë flori si kaposhi, se do ngordhim për bukë.
- E mirë, i thotë macja, se dal unë.
- Del macja, kap hardhuca, gjarprinj, nepërka, edhe ja con plakës tek shtëpia.
E lëshohen hardhucat ta hanë plakën...

- Ndihmë, ndihmë! Thërret plaka, e u bie me kacit hardhucave, po nuk mundte t’i vriste të gjitha. - Ndihmë, ndihmë!

E dëgjon plaku që po kërkonte ndihmë plaka e shkretë, dhe vete e ndihmon.
Dhe e shpëton plakën nga hardhucaaaaat. Dhe pastaj bashkohen prapë plaku me plakën dhe jetojnë të gjithë tok të lumtur e të gëzuar...