Sot është e shtunë,
kemi hartim,
Sa gjallëri
dhe frymëzim,
Po për çudi...,
shikojm' nga larg,
një zog na fton,
troket në xham.
Bora e bardhë
pemët mbuloi,
çudi.., me parë
Si nuk e pamë.
I vogli zog,
shpejt fluturoi,
t'i shkojm' nga pas
me gaz na fton.
(refreni)
Ja po ulet në oborr,
rreth e rreth kjo debore,
oh sa na gëzon,
dhe si zogj na fton.
Ja te qeshur ne vrapuam,
pamë mimozat qenë mbuluar,
oh sa u çuditëm,
zemrat na trokitën..,
Ja të qeshur lozim ne si fëmijë,
gjuaj unë, më fort gjuan ti.
Shpejt harruam se ne kishim hartim;
...Hej ti shok, pse gjuan kaq fort!
Ja zilja ra, sa shpejt mbaroi kjo orë,
me sy të qeshur ne mësuesen shikojme,
dhe si fëmijt qëndrojmë t'shpërndarë në oborr;
Nuk kemi faj, fajin e ka kjo bor'!
Nuk kemi faj, fajin e ka kjo bor'!
Nuk kemi faj...Faj ka kjo bor'!
No comments:
Post a Comment