Ja zilja ra,
Kemi hartim.
Sa gjallëri,
dhe frymëzim.
Por për çudi,
shikoj nga jashtë,
një zog na fton,
çukit në xham...
Bora e parë,
pemët mbuloi.
çudi më parë
si nuk e pamë.
I vogli zog
shpejt fluturoi,
ti shkojmë nga pas,
me gaz na fton.
Ja bo ulet mbi oborr,
lehtë-lehtë kjo dëborë,
Oh sa na gëzon,
dhe si zogj na fton.
Ja të qeshur
ne vrapuam,
pamë mimozat,
qenë mbuluar.
Oh, sa u cuditëm,
zemrat na trokitën.
Ja te qeshur
lozim ne si fëmijë
gjuaj unë me borë
gjuan ti,
shpejt harruam
se ne kishim hartim,
Ej ti shok,
pse gjuan kaq fort?
Ja zilja ra,
sa shpejt mbaroi kjo orë
me sy të qeshur
ne mësuesen shikojmë.
Dhe si femijë,
qëndrojmë të shpërndarë në oborr,
Nuk kemi faj....
Fajin e ka kjo borë.
Sunday, January 30, 2011
Saturday, January 29, 2011
Bardhesi
Topa bore hedhin shokët tanë,
Borë e bardhë, ç'bardhësi,
Në secilin top që të dërgoj,
Të dërgoj dashuri,
Nostalgji....
Bardhësi -
Sonte ne të dy vallëzojmë bashkë,
Bie borë, ç'bardhësi,
Nëpër vezullimet
Sytë e tu seç kërkojnë sytë e mi,
Eja një çast të dalim bashkë,
Nata e bardhë po na fton,
Bora mbi rrugë paqe sjell,
E qetë ajo zbardhëllon,
Topa bore hedhin shokët tanë,
Borë e bardhë, ç'bardhësi,
Në secilin top që të dërgoj,
Të dërgoj dashuri,
Qenka shumë e bardhë kjo natë,
Bie borë, ç'bardhësi,
Eja sonte ne të dalim bashkë,
Ç'bardhësi, borë që ngrin,
Dhe ja ne heshtëm për një cast,
Heshtëm të dy nën një blin,
Tërë vezullime sytë e tu,
Kërkojnë sot sytë e mi,
Topa bore hedhin shokët tanë,
Bore e bardhë ç'bardhësi,
Në secilin top që të dërgoj,
Të dërgoj dashuri.
Bie borë ç'bardhësi,
Bie booorëë
Bardhësi.
Thursday, January 27, 2011
HËNA
Përmbi retë
hëna shket,
del prej tyre për një çast,
si piktore,
bojë hënore
i jep botës rreth e qark.
Me një fill,
ah, ta lidh,
si të ishte një balonë,
ta afroj,
të shikoj
bukuritë e vendit tonë!
Nga libri “Libri i Dëshirave”
FERDINAND LAHOLLI
Përgatiti Hiqmet Meçaj
Picture from: picture book
Friday, January 21, 2011
Dele dele kucuvele
Wednesday, January 12, 2011
Atdheu
Tuesday, January 4, 2011
Bariu dhe dhite
Një bari i çoi dhitë e veta për të kullotur. Atje vuri re se dhitë e tij
ishin përzier me dhi të egra, dhe kur erdhi mbrëmja i shtiu të gjitha
në shpellën e vet. Të nesërmen, bëri shumë ftohtë, dhe nuk mund t'i
nxjerrë në kullotë dhitë, prandaj i la në shpellë. Dhive të veta
u gjeti nga pak ushqim, sa të mos i marrë uria, kurse dhive të egra u
gjeti mjaft ushqim për t'i bërë krejtësisht për vehte. I ftohti mbaroi dhe
ai i nxori të tëra dhitë në kullotë. Dhitë e egra morën malin e ikën.
Kur ai filloi t'i qortojë se janë mosmirënjohëse që ikën dhe e lanë,
megjithse ai u kujdes shumë për to, ato u kthyen e i thanë:
- Pikërisht për këtë ne frikësohemi dhe ikëm prej teje. Gjersa ti
neve, që të erdhëm dje, na çmove e shikove më tepër se dhitë tua, është
e qartë se edhe të tjerat që do të afrohen më vonë, to t'i çmosh e
shikosh më tepër se ne.
Subscribe to:
Posts (Atom)