Udhet e Atdheut me Therrasin

Gëzuar festën Kosovë!


Mendoj se kjo këngë i përmbledh bukur ndjenjat e kësaj dite. "Udhët e Atdheut më Thërrasin" është kënduar nga Anita Take dhe Gaqo Cako. Kompozim nga Limoz Dizdari, teksti nga i madhi Xhevahir Spahiu. Ne fund keni lidhjen per youtube.


Udha më thërret shtigjeve të reja,
Vala e një lumi po më thotë eja.

Toka jonë e bukur hapet valë, valë,
Zërat më urojnë: biro, ardhsh i bardhë.

Qielli ësht`i kthjellët si një sy fëmije,
Toka rrit për ne fjalë dashurie.



Syri i udhëtarit, zog që s`di të ulet,
Pikë e djersës sonë, ra dhe u bë lule.

Qielli ësht`i kthjellët si një sy fëmije,
Toka rrit për ne fjalë dashurie.

(refren)
E ku ka më t`bukur si kjo tok`e artë,
Dielli nëpër pemë si fole e zjarrtë,

Moshën e rinisë ti jeton atdhe,
Ti je dashuria, zemra jon`ti je.
--------------

Toka jon`e bukur hapet valë, valë,
Zërat më urojnë: biro ardhsh i bardhë.

Toka ësht` e lumtur kur ndjen hapa njerëzish,
Jeta kërkon këngën siç do zogu qiellin.

Udhëtoj në fusha, udhëtoj në shkrepa,
Njerëzve që si njoh u them tungjatjeta.

Mbushur plot me ritme ngjyra gjithashtu,
Dashurinë për jetën e përcjell tek ju.

Udhëtoj në fusha, udhëtoj në shkrepa,
Njerëzve që si njoh u them tungjatjeta.

LOT ME TY O DJALË

Kori:
"Eja o shoku ynë,
të kemi pritur..
Ti ç`ke që rri mënjanë
kaq i mërzitur?"



Këngëtari:
Ësht` një vajzë
që e dua shumë;

Kori:
"E ku ka më bukur."

Por largohet
sa afrohem unë;
Kori:
"S`qenka vajz` por flutur."

Sot prapë nga dora ime
s`e mori zambakun;
Kori:
"Lot me ty or djalo,
se ta di merakun."

Ajo ma prishi gjumin,
zgjoi ëndrrat e mia;
Kori:
"Mos ju ndaj or djalo,
s`të lodh kjo dashuria."

Se trëndafili, jo nuk i çel
të gjitha lulet menjëherë.
Ashtu dhe pema e dashurisë...
Të lulëzojë do një pranverë!

(refreni)
Ndaj, erdha përsëri,
ty të kërkova.
Kur dole në ballkon,
sa s`fluturova.
Me mua në një stol
erdhe u ule.
Unë të këndoja këngë,
ti mblidhje lule.

E çele buzën
si trëndafil.
Me synë e kaltër
shkrepe një yll..
-Mirë, -më thanë shokët,
ti qenke flutur,
ma bën rininë
edhe më të bukur.
---------------

Se trëndafili, jo nuk i çel
të gjitha lulet menjëherë.
Ashtu dhe pema e dashurisë...
Të lulëzojë do një pranverë!
Të lulëzojë do një pranverë!
Të lulëzojë do një pranverë!

Tri gjërat e thjeshta të plakut

Njeriu një jetë ka dhe ajo nuk i kthehet kurrë më për së dyti. Edhe plaku i moçëm, një jetë pati, mbushi njëqind vjet dhe vdiq.
Po tregojnë se, para se t'i shuheshin qirinjtë në gropat e syve, u tha djemve aty pranë shtratit të lamtumirës:
-Bijtë e mi, njeriu është mysafir në këtë botë. Prandaj, po jua le me gojë që, kur të bujtni në shtëpinë e tjetrit për mik, mbani me vete tri gjëra të thjeshta: një metër, një gur kandari dhe një gjilpërë.




-Përse një meter, baba?! - foli djali i parë, ose gishti i madh i dorës, siç e quante plaku, pasi qe më i madhi në moshë se vëllezërit dhe donte vend të veçantë në qoshen e vatrës.
Plaku i hodhi një vështrim të zgjuar.
-Që të matësh vendin kur rri mes të tjerëve, biri im.




-Përse një gur kandari, baba?! - foli djali i dytë, ose gishti i gjatë i dorës, siç i thoshte i ati, pasi qe më i gjati në familje dhe bënte punët më të rënda.
Plaku i hodhi një vështrim të matur.
-Ta peshosh fjalën tënde para se ta thuash, biri im.






-Përse një gjipërë, baba?! - foli djali i tretë, ose gishti i vogël i dorës, siç e quante babai, pasi qe më i vogli në moshë dhe trajtohej gjithkund "pas të tjerëve".
Plaku i hodhi nje vështrim të mençur.
-Para se te thumbosh tjetrin me fjalë, ta provosh në veten tënde më parë, në të dhemb apo të djeg, biri im.




Dhe për të fundit herë plaku foli gjuhën e mëmës:
-Dhe tani, bijtë e mi, trupin tim ia fal tokës dhe mendjen time jua le juve...


Wise Old Man Painting: Andrew Judd