![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkQwNHUouCHsNsG5pjEPJcE7bkwyMznLMjXpYRyiZGtA84MrWOBuV4dBYo89vE4zhnoQRRWJ0dGsVqymK27Kma6Q3j56TvwWK5LAaEYHWrVTSveUgqI099gltXfPZsGR8R_UuDiXdHFLY/s200/luani.jpg)
Ndë kohë të vjetër,
një lop' e një dhi
dhe një dele tjetër
bënë shoqëri
bashkë me luanë
dhe për gja tok vanë.
Një ditë të shtunë,
një zorkadhe zunë
brënda në një ferrë.
Luani, sakaqëherë,
e mori e çau,
me thonj vet' e ndau.
Bëri katër copa,
ashtu si desh lopa:
«Cop' e madhe, tha, për mua,
se jam luan dhe kshtu dua,
Cop' e dytë, besa-besë,
më bie vetë në pjesë,
doni, s'doni, do ta marr,
se sot s'jemi barabar.
Dhe këtë copën e tretë
jam i zoti e marr vetë,
si kam gjithnjë zakonë.
Cop' e katrëtë, për zonë,
imja qoftë, pa dyshim,
se jam trim.
Perktheu: Andon Zako Cajupi
Image from: picture-book
Janë rimat e bukur.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete